Strona:Karol May - W Kraju Mahdiego T.3.djvu/371

 — Gdzież jest? na Matanii?
 — Nie, tutaj się również znajduje.
 Zaklął i dodał gniewnie:
 — Zaczekaj, płyniemy do ciebie.
 Po chwili łódź przybiła do brzegu, i reis efiendina, wyskoczywszy z niej, zbliżył się do mnie. Z oczu jego tryskały iskry gniewu. Chciał coś rzec, ale zobaczywszy czterech asakerów, którzy ustawili się w rząd, zgromił ich gniewnie:
 — Czemuż to, zamiast na Matanii, znajdujecie się tutaj, łajdaki?...
 — Bo tak im rozkazałem — odrzekłem w ich imieniu.
 — Tak rozkazałeś? — zapytał rozjątrzony. — Czyjejże to władzy podlegają? mojej, czy twojej?
 — Do tej chwili mojej. Odkomenderowałeś ich przecie pod moje rozkazy..
 — Tak, a teraz wracają pod moją komendę, i tobie nic do nich. Byłeś na Matanii?
 — Nie byłem.
 — Dlaczego?
 — Bo się zatrzymałem tutaj.
 — Tak? A przecie miałeś wyraźny mój rozkaz udania się na Matanię.
 Mówił to takim tonem, jakbym był najpospolitszym askarim. Dotychczas drwiąc sobie z tego w duszy, postanowiłem okazać mu teraz, że nie zniosę dłużej jego nadętej względem mnie postawy i pychy, odrzekłem więc również wyniośle:
 — A od kiedyż to poczuwasz się na sile rozkazywać mi?
 — Cóż to?!...
 Szorstkie słowa moje ukłuły go dotkliwie. Cofnął się krok w tył.
 — W jaki sposób przemawiasz do mnie? czyżbyś śmiał naczelnikowi swemu wypowiadać posłuszeństwo?!
 — Nie tak groźnie! — rzekłem. — Niedobrze jest zapominać się... Odpowiadam zazwyczaj takim tonem,