Strona:Karol May - W Kraju Mahdiego T.3.djvu/395

 — Mnie, effendi? Allah ’I Allah! Co mam czynić, aby być godnym tego?
 — Masz odpowiedzieć dokładnie i rzetelnie na wszystkie moje pytania.
 — Ależ pytaj, effendi! Będę tak szczery, jakby to było w dniu sądu ostatecznego.
 — Nie obiecuj wiele, bo znam cię i wiem, że co innego mówisz, a co innego myślisz.
 — Mylisz się, effendi!
 — No, nie zapieraj się. Wiem naprzykład, że nie uważacie się za zgubionych i wierzycie w ratunek,
 — Kto się dostał w ręce reisa efiendiny, dla tego niema już żadnego ratunku. Zresztą na kogo moglibyśmy liczyć w tej niedoli?
 — A El Michbaja?
 Aż do tej chwili Hubar silił się na spokój i pozory szczerości, co mu się na razie udawało, ale teraz nie mógł już opanować przestrachu i zająknął się:
 — El Mich... ba... ja? Co to znaczy, effendi? Nie wiem... nie rozumiem...
 — Ha, jeżeli nie chcesz rozumieć... Wyróżniłem cię z pośród wszystkich, aby ci ulżyć w nieszczęściu; ale widocznie mało ci zależy na łasce i chcesz dobrowolnie zginąć... Na to już nie poradzę... Chodź!
 I zatrzymałem się, jakbym zamierzał wrócić. Hubar zaś uląkł się i począł prosić:
 — Zaczekaj jeszcze, effendi! Może sobie przypomnę...
 — Gdybyś chciał istotnie przypomnieć sobie, gotów jestem dopomóc ci w tem. Michbaja jest kryjówką na pewnym półwyspie nad Nilem, gdzie ukryto bardzo wielki rekwik.
 — Rekwik?...
 — Tak. W pobliżu tej kryjówki stoi dzień i noc warta, oczekując pojawienia się naszego okrętu, na który ma być urządzony napad.
 — O tem nie mam najmniejszego pojęcia, efiendi!
 — Tak? Może nie wiesz i o tem, że załoga okrę-