Strona:Karol May - W Kraju Mahdiego T.3.djvu/407

 — Bylibyśmy się dowiedzieli od niego więcej o tej El Michbaja — biadał, — a tak nie wiemy nic, prócz chyba, że to gniazdo znajduje się o godzinę stąd drogi, jeżeli oczywiście można wierzyć udzielonym nam przez niego wskazówkom.
 — Owszem, można wierzyć, gdyż ja niełatwo daję się oszukać.
 — No, to Bogu dzięki! A teraz mam pewną myśl, effendi. Zabierzmy się do innych jeńców, a wydobędziemy od nich tajemnicę.
 — Oni sami nie wiedzą, i szkoda tylko czasu wdawać się z nimi w gawędy.
 — Ależ przecie mamy zamiar napaść na El Michbaja i, nie znając miejscowości...
 — Jest tu wśród nas ktoś, co nam udzieli dokładnych wiadomości o wszystkiem.
 — Któż to jest, effendi?
 — Ja sam!...
 — Allah! Czyżbyś chciał udać się sam na wywiady?
 — Tak jest.
 — Dajże pokój, bo narazisz się na niechybną śmierć!
 — Wyszedłem zwycięsko z większych jeszcze niebezpieczeństw...
 — O, nie będzie to tak łatwe! Gdy ukradkiem zapuścisz się w nieznaną okolicę, możesz się najniespodziewaniej natknąć na wroga.
 — A któż ci mówił, że udam się tam ukradkiem?
 — Bo przecie nie otwarcie...
 — Owszem. Niewidzialny mógłbym się tam dostać jedynie w nocy; ale czyż mógłbym wówczas odnaleźć po ciemku właściwą ścieżkę? Nie! Więc pójdę tam w dzień, i to tak, jak mię widzisz.
 — Niechże mnie Allah strzeże przed dyabłem i wszystkimi jego wnukami i prawnukami... Poznają cię tam i, pochwyciwszy, zamordują odrazu!
 — Mnie się zdaje, że tam nie będzie ani jednego