Strona:Karol May - W Kraju Mahdiego T.3.djvu/58

 — No, w tym wypadku będę mógł przebaczyć ci karygodne obchodzenie się ze mną.
 — A jeżeli nie postąpię wedle twej woli?
 — W takim razie zwrócę ci uwagę, że jestem mokkademem świętej Kadiryny, i jedno moje słowo wystarczy, by was wygnieść co do jednego.
 — Powtórz to raz jeszcze!
 — Effendina! nie szydź z człowieka, który stoi od ciebie wyżej o całe niebo! Setki tysięcy ludzi, należących do świętej Kadiriny, są moimi podwładnymi.
 — Ale ja nie należę do tych setek tysięcy.
 — A mimoto mogę cię przekonać, o ile niżej stoisz ode mnie.
 — Nie fatyguj się, wielki mokkademie, gdyż ja również jestem w możności dowiedzenia prawdziwości twych twierdzeń: po upływie kilku sekund my wszyscy będziemy o wiele niżej od ciebie. Jesteś ciekaw, to proszę!
 I kazał obrócić mokkadema na drugi bok, przyczem wyciągnął rękę ku górze. Jeniec, spostrzegłszy wisielca, oniemiał na chwilę, — lecz wnet odzyskał pewność siebie i wybuchnął z całą siłą:
 — Kto to? Czy mnie oczy nie mylą? Allah! Toż to... to... to przecie muzabir!
 — Muzabir — potwierdził reis eftendina. — Uważał się o tyle wyższym od nas, że musieliśmy go umieścić tak wysoko, aby z tem większą pokorą ugiąć się przed jego wielkością. A że ty jesteś jeszcze wyższy od niego, przygotujemy ci jeszcze wyższe miejsce...
 — Jakto? śmiałbyś może... mnie?.. To niemożdiwe!.. Ja... ja...
 — Powiesić! — rozkazał emir gromko. — Będziesz powieszony, bo cóż innego z tobą zrobić możemy?
 — Niem... niem... ożliwe!...
 — No, już nie zamienię niemożliwości na możliwość, bo przyrzekłem święcie muzabirowi, twojemu koledze, że, zanim dzień nastanie, będziesz wisiał na tem samem drzewie, co on.
 — To morderstwo! to zbrodnia! Co wam złego