Strona:Karol May - W krainie Taru.djvu/111

Widać, że tkwi w tobie jeszcze głęboko zabobon człowieka pierwotnego... Powiedz mi przynajmniej, za kogo zginął ów kapłan?
 — Za swego Boga i za swą wiarę, sihdi!
 — Jak nazywamy takich ludzi?
 — Szahidami (męczennik).
 — Co mówi o nich koran?
 — Że po śmierci idą prosto do nieba.
 — Otóż posłuchaj! Nawet wedle pojęć muzułmańskich każdy szahid idzie po śmierci do nieba i otrzymuje tam nagrodę za cierpienia i śmierć, którą poniósł. Czyż wobec tego ów pobożny kapłan, poniósłszy śmierć męczeńską za wiarę w swego Boga, zamiast nagrody, miałby być skazany na karę przebywania w odludnej kaplicy; i to jeszcze w skórze niedźwiedzia? Czyżby to nie było dla niego raczej piekło, niż nagroda? Powiedz sam!
 Halef otworzył znowu usta i patrzył na mnie ze zdziwieniem.
 — Znowu otworzyłeś gębę — zaśmiałem się.
 — Tak jest, sihdi, dziwię się znowu.
 — A cóż to takiego może być w moich słowach dziwnego?
 — A no, żeś taki mądry i że umiesz na wszystko znaleźć odpowiedź. Allah inzaf albo Allah el adala!... Bóg jest sprawiedliwością!...
 — Ba, ale w tym wypadku coby to była za sprawiedliwość?
 — Allah nie byłby sprawiedliwy, gdyby ducha uczynił niedźwiedziem. Że jednak Allah bez zaprzeczenia jest sprawiedliwy, więc... więc...

111