Strona:Karol May - W krainie Taru.djvu/178

powiedział Szir Samurek, gdy twierdziłeś, że was uratuję?
 — Nie wiem, o co pytasz...
 — Przypomnij sobie słowa szeika, które ci rzekł tam, w obozie: — „Przysięgam na Allaha i na moją duszę, że skoro on was uratuje, to ja sam porzucę islam i zwrócę się do Boga, który umarł na krzyżu za grzechy ludzkie.“
 — Maszallahl Skąd-że ci znane są tak dokładnie słowa, wypowiedziane do mnie przez szeika? Czyżbyś był wszystkowiedzącym, effendi?
 — A przypominasz sobie, co ci jeszcze mówił o krzyżu i o niedźwiedziu?
 — Tak, przypominam sobie...
 — Otóż trzeba, abyś nam pomógł słowa jego urzeczywistnić. Jeżeli miłość, jaką żywię w swem sercu, a której godłem jest krzyż, uratowała was od śmierci, to powinna także przekonać Kelurów, iż nienawiść i zemsta rodzą tylko nienawiść i zemstę, podczas gdy miłość jest matką odkupienia i szczęśliwości ludzkiej.
 — Ba, ale w jaki sposób my możemy ci być w tem pomocni, effendi?
 — Zaraz się o tem dowiesz! Skoro szeik obudzi się jutro rano i zwróci oczy ku muzallah, musi spostrzec, że to, z czego drwił niedawno, stało się rzeczywistością. Niedźwiedź musi trzymać w łapach krzyż u wejścia do muzallah!...
 Spojrzał na mnie wzrokiem pełnym zdumienia i rzekł:
 — Co za myśl! Effendi, rozumiem już teraz,

178