Strona:Karol May - W krainie Taru.djvu/220

dobre dusze to, coby je mogło uszlachetnić i oświecić w prawdziwej wierze. A wiedziałem i czułem to, że nasiona Boże padną na grunt odpowiedni. Opowiadałem więc zdarzenia i proroctwa ze Starego Zakonu, dotyczące przyjścia Zbawiciela, następnie Jego narodzenia, życia, cudów, męki, śmierci, zmartwychwstania i wniebowstąpienia, wplatając w swą opowieść zręcznie wszystko to, coby mogło dać pojęcie Kelurom o zasadach wiary chrześcijańskiej.
 Słuchano mię z wielkiem skupieniem i z niebywałem zajęciem, aż wreszcie Szir Samurek zauważył:
 — Ależ, effendi, myśmy dotychczas o tem wszystkiem nie słyszeli!
 — Wiem o tem; wyznało mi to już wielu muzułmanów, którzy, nie słysząc ani słowa z nauki Chrystusa, gardzili nią, dopóki o niej pojęcia nie nabrali. Czyż więc nie jest największą głupotą potępiać to, czego się wcale nie zna?
 — Masz słuszność... Ale mówiłeś nam, że Iza Ben Maryam czynił cuda. Czy to jest dowiedzione, co nam o nich opowiadałeś?
 — Tak, jest to najistotniejsza prawda.
 — A dlaczego zatem i obecnie nie dzieją się wśród was żadne cuda?
 — O, właśnie że się dzieją.
 — Wśród was?
 — I wśród nas i wśród was.
 — Nigdy jeszcze nic takiego nie widziałem!
 — Bo masz oczy zamknięte. Otwórz je tylko,

220