Strona:Karol May - W pustyni nubijskiej.djvu/26

Semneh i tak dalej, aż zaalarmuje się całą dolinę Nilu.
 — W takim razie musiało się stać coś nadzwyczajnego?
 — Coś okropnego. Kiedy rabusie napadają na czarnych, aby ich jako niewolników pojmać, od biedy można tego jeszcze nie widzieć, bo to rzecz zwyczajna; kiedy jednak wloką do niewoli Arabów, prawowiernych muzułmanów, jest to grzechem przeciw koranowi, grzechem, wołającym o pomstę do nieba.
 — Gdzie się na coś podobnego odważono?
 — Czy słyszałeś o studni Bir es Serir, położonej na zachód od Es Safih?
 — Słyszałem. Znajduje się na południowym wschodzie od Dżebel Modjaf, a należy, o ile się nie mylę, do Arabów z pokolenia Fessara.
 — Widzę, że znasz tutejsze stosunki wybornie. Otóż oddział Fessarów, pojących swoje trzody w tej studni, obchodził jakąś uroczystość. Wszyscy mężczyźni udali się do Dżebel Modjaf, aby

22