Strona:Karol May - W pustyni nubijskiej.djvu/39

jak ja się z nimi w dalszą podróż zabiorę.
 Na szczęście przypomniałem sobie szecha el beled. Porucznik był u niego i z tego wywnioskowałem, że zna jego i reisa effendinę. Poszedłem bezzwłocznie do szecha i po wstępnych pozdrowieniach przedłożyłem mu swoją prośbę.
 — Panie, jesteś przyjacielem emira i jam na twoje usługi — odrzekł szech. — Czy chcesz wielbłądów wierzchowych, czy jucznych?
 — Wierzchowych, ale muszą być dobre i szybkonogie.
 — Czy możesz za nie zapłacić?
 — Ceny za dwa wierzchowe wielbłądy nie mam oczywiście przy sobie.
 — Więc można je tylko pożyczyć?
 — I to trudno, — musiałbym zabrać ze sobą właściciela, a ten byłby mi w drodze tylko przeszkodą.
 — Nie bój się, effendi! Tak źle nie będzie! Ceny wynajmu teraz płacić nie potrzebujesz. Oddacie wielbłądy szechowi Ababdeh w Abu Hammed, on mi je przyśle, a jeśli kiedy później emir będzie

35