Strona:Karol May - W pustyni nubijskiej.djvu/55

zwyczajnie trudna. Tę drugą postanowiłem wziąć na siebie.
 Towarzysze przyznali moim wywodom słuszność, onbaszi jednak zauważył, że jeżeli na tej pustyni istotnie znajdują się ukryte studnie, to w każdym razie nie zdołamy ich odnaleźć.
 — Zostaw to mnie — rzekłem. — Jeżeli tylko wpobliżu studni droga nam wypadnie, nie ominę jej na pewno.
 — A po czemże ją poznasz?
 — Wiem, jak się takie źródła urządza. Kopie się w piasku tak głęboko, dopóki się nie natrafi na wodę, nad dołem kładzie się kilka kawałków drzewa, na nich rozciąga się rogoże lub koc; potem przysypuje się to wszystko piaskiem i wyrównywa z otoczeniem, aby to miejsce nie było dla oka widoczne.
 — W takim razie i ty go znaleźć nie zdołasz.
 — Ja nie, ale mój wielbłąd.
 — Czy — — wielbłąd ma bystrzejsze oczy od ciebie?
 — Nie, ale czulsze nerwy powonienia. Spragniony wielbłąd wierzchowy jest

51