Strona:Karol May - W pustyni nubijskiej.djvu/98

go w pustyni? Ja się wprawdzie nie boję, ale może lepiej będzie, jeżeli siądę za tobą i razem z tobą pojadę?
 — Dobrze, — odrzekłem złośliwie — ale zapowiadam ci zgóry, że wjadę w sam środek nieprzyjaciół i nie cofnę się przed ranami, a choćby i śmiercią, byle tylko towarzyszów ocalić. Wrogowie będą się bronili.
 Selim namyślał się chwilkę i rzekł:
 — I ja nie lękam się ani ran, ani śmierci, ale wobec tego, że wielbłąd, dźwigając mnie i ciebie, nie będzie mógł biec dosyć prędko, i nieprzyjaciele gotowi ci umknąć, jedź już sam, byle prędzej, ja zaś za tobą nadejdę, jak tylko będę mógł najrychlej.
 — Dobrze! — roześmiałem się. — Jesteś rzeczywiście niepoprawny. Trzymaj przynajmniej broń wpogotowiu, bo tu są lwy i pantery.
 Usadowiłem się wygodnie; odjeżdżając, usłyszałem, jak krzyczał za mną:
 — Lwy i pantery! Allah kerihm! Boże bądź mi miłościw! Ja się bynajmniej nie lękam, ale ze zwierzętami, które nocą

94