Strona:Karol May - W sidłach Sefira.djvu/113

 — Dlaczego? Dlaczego!!! To doprawdy nie do pomyślenia, że jeszcze możesz o to pytać! Jestem przekonany, że twoja mądrość i przenikliwość wygląda tak samo, jak twoja waleczność, o której przed chwilą mówiłeś. Zabił twoich ludzi, aby nie mieć świadków, jeśli zatem zostawi cię przy życiu, ma w tobie świadka swej zbrodni. Pomyśl nad tem!
 — Allah! Allah! Co ty mówisz! Rozumiem co myślisz!
 — A kiedy bandyta pokazuje komu swe skarby, robi to wtedy tylko, kiedy jest pewien, że odnośny człowiek nie zdradzi go. Tę pewność daje tylko śmierć!
 — Mebada! — Boże uchowaj! Pogrążasz mnie w rozpaczy czarnej, jak głębia otchłani!
 — Jestem szczery z tobą. Raz już obdarzyłeś mnie nieufnością i drogo za to zapłaciłeś. Jeżeli znów mnie nie usłuchasz, licz na siebie samego. Nie ujrzysz więcej nieba, lecz tutaj zostaniesz zakłuty, jak twoi ludzie.
 — Jesteś o tem przekonany?
 — Jest to moje mocne, niezachwiane przekonanie!
 — Niechże się Allah zmiłuje nade mną! Chcę ci wierzyć, tak, muszę ci wierzyć, gdybym nawet