Strona:Karol May - W wąwozach Bałkanu.djvu/136

—   122   —

niezwykły. Konieczna jest przytem chytrość i zdolność milczenia, a nie wiem, czy posiadasz te dary.
 — Ach, teraz wiem już, czem jesteś.
 — No, czem?
 — Prowadzisz potajemnie handel.
 — Hm! Może i źle nie zgadłeś. Mam na sprzedaż towar bardzo drogi, ale zbędę go bardzo tanio.
 — Co to jest?
 — Dywany.
 — Ach, dywany! To dobry towar. Ale jakie dywany?
 — Prawdziwy smyrneński towar.
 — Allah! Ile?
 — Około stu.
 — Jak je sprzedajesz?
 — Hurtem, po trzydzieści piastrów sztuka.
 Na to wyjął on z ust fajkę, położył obok siebie na ziemi, złożył ręce i zapytał:
 — Trzydzieści piastrów? Rzeczywiście trzydzieści?
 — Nie więcej.
 — Prawdziwe smyrneńskie dywany?
 — Z pewnością!
 — Można je oglądnąć?
 — Rozumie się, że kupujący musi najpierw zobaczyć.
 — Gdzie są?
 — Ach! Myślisz, że wyjawię to, zanim się przekonam, czy kupujący jest człowiekiem pewnym?
 — Jesteś bardzo ostrożny. Powiedz przynajmniej, czy daleko stąd to miejsce, na którem się znajdują.
 — Wcale niedaleko.
 — A dlaczego zwracasz się właśnie do mnie?
 — Jesteś słynnym farbiarzem, a zatem znawcą, i potrafisz osądzić, czy towar jest istotnie prawdziwy pod względem farby.
 — To prawda — rzekł, zadowolony z pochlebstwa.
 — Dlatego przychodzę do ciebie! Nie sądzę wpra-