Strona:Karol May - W wąwozach Bałkanu.djvu/473

—   447   —

 — Dlaczego?
 — Bo wyszło na jaw.
 — Kto je zdradził?
 — Tego nikt tutaj nie wie. Zdradzono je w Istambule.
 — W jaki sposób?
 — Tego mi powiedzieć nie wolno.
 — Czy na to także przysiągłeś?
 — Nie, ale dałem słowo.
 — A więc możesz o tem mówić spokojnie, nie popełniając krzywoprzysięstwa. Zresztą pokażę ci, że ja wiem więcej, niż przypuszczasz. W Istambule był dom schadzek dla członków „En Nassr“. To zdradził człowiek, który mieszkał obok u Żyda, Nie?
 — Panie, ty to wiesz? — spytał zdumiony.
 — O, wiem jeszcze więcej. Dom się spalił i wszczęła się walka.
 — Obznajomiony jesteś z tem bardzo dokładnie!
 — Mogę cię nawet o Ustę zapytać. Czy słyszałeś co o nim?
 — Któż nie zna tego imienia!
 — Czy widziałeś go?
 — Nie.
 — A wiadomo ci, kto on jest?
 — Także nie.
 — I nie wiesz, gdzie się znajduje?
 — To wiedzą pewnie tylko wtajemniczeni.
 — Sądzę, że i ty do nich należysz.
 — O nie, effendi.
 Spojrzał na mnie przytem tak otwarcie, że prawda słów jego nie ulegała najmniejszej wątpliwości,
 — No, ponieważ dowiodłeś, że nie jesteś tak całkiem zły, jak mi się przedtem zdawało, przeto zwalniam cię od bastonady.
 — Ale chcesz mnie zatrzymać?
 To było rzeczywiście zabawne! Zachowałem jednak minę surową i odrzekłem:
 — Właściwie powinienbym cię kazać zamknąć; ale