Strona:Karol May - Walka o Meksyk.djvu/101

wać z nami. Jeżeli arcyksiążę Maksymiljan dostanie się w ich ręce, wytoczą mu proces, nie oglądając się na opinję mocarstw, ani na głos historji.
 — Byłoby to okropne.
 — Rozstrzelają nas jak pospolitych morderców.
 — Prędzej zginę z szablą w dłoni!
 — Nie zawsze zdarza się sposobność do śmierci tego rodzaju.
 — A więc jak uniknąć okropnego losu? Niema już środka?
 — Jest jeden.
 — Myśli pan o odwrocie?
 — O odwrocie? Dokąd? Odwrót jest wykluczony. Był możliwy, gdy Basaine czekał na pokładzie statku, by Waszą Cesarską Mość zabrać. Można było mówić o odwrocie przed utratą Puebli, gdy droga do Veracruz stała jeszcze otworem.
 — Cóż jeszcze zostało, pańskiem zdaniem, generale?
 — Ucieczka.
 — Ucieczka? Nigdy!
 — To jedyna deska ratunku.
 — Nie chcę jej chwytać.
 — Jabym postąpił przeciwnie.
 — Okrzyczanoby pana tchórzem.
 Mejia podniósł się dumnie i rzekł:
 — Najjaśniejszy Panie, mam nadzieję, że generał Mejia jest zbyt dobrze znany, aby go kto uważał za tchórza. Czy utrzymuje kto, że Bonaparte był tchórzem, dlatego że uciekł z Egiptu i Rosji? W obydwu

97