Strona:Karol May - Walka o Meksyk.djvu/110

 — Tak. Czy bunt był wielki?
 — Rozpoczęło jakieś dwieście osób; później przyłączyła się do nich ludność całego miasta i okolicy. Powstańcy uzbroili się, zatknięto sztandary i chorągwie, zaczęto bić w dzwony, porozsyłano ludzi do sąsiednich gmin celem tworzenia kompanji i pułków dla obrony naszego cesarza.
 — Ilu mogło być powstańców w Santa Jaga?
 — Rano dwustu, wieczorem już około trzech tysięcy.
 — Mówią, że inne miejscowości również chwyciły za broń?
 — Mam wykaz przy sobie.
 Hilario wręczył cesarzowi kartkę. Przeczytawszy, Maksymiljan rzekł do Miramona:
 — Wszystkie miejscowości leżą na tyłach wojsk Juareza.
 — Tem lepiej.
 — Czy powstania te powiodły się tak samo, jak w Santa Jaga?
 — Oczywiście. Ruch powstańczy będzie się rozszerzać jak ogień w prerji. Według moich obliczeń, na tyłach wojsk Juareza stoi trzydzieści tysięcy ludzi. Liczba ta będzie rosnąć z godziny na godzinę.
 — Trzeba im dać odpowiedniego przywódcę.
 — Jak widać, idea wierności cesarzowi zapuściła głębokie korzenie. Żaden republikański marzyciel nie potrafi jej wyrwać.

106