Strona:Karol May - Walka o Meksyk.djvu/111

 — Strategiczne skutki tej demonstracji są w każdym razie bardzo cenne.
 — Nie koniec na tem. Republikanie będą musieli zwrócić się na północ, przeciw nowemu wrogowi, więc Najjaśniejszy Pan odzyska swobodę ruchów. — — —
 Podczas entuzjastycznej rozmowy cesarza z Miramonem, której tematem były nowo obudzone nadzieje, Mejia wrócił w towarzystwie Emilji z ogrodu.
 — Najjaśniejszy Pan jeszcze sam? — zapytał generał jednego ze służących.
 — Nie — odparł lokaj.
 — Któż jest u cesarza?
 — Generał Miramon i jakiś nieznajomy.
 Mejia zmarszczył czoło. Przeczuwając niebezpieczeństwo, rzekł do Emilji żołnierskim, zdecydowanym tonem:
 — Niech pani wejdzie razem ze mną!
 Wykraczał przeciw etykiecie i zwyczajom. Miramon spojrzał na niego ponuro. Cesarz podszedł szybkim krokiem i rzekł:
 — Słyszał pan, generale, że niema już potrzeby realizowania naszego planu?
 Miramon zdumiał się: cóżto za pian przygotowywano tutaj bez jego wiedzy?
 Mejia skłonił się chłodno i rzekł:
 — Będę szczęśliwy, skoro się dowiem, dzięki jakim warunkom wykonanie planu stało się zbyteczne.

107