Strona:Karol May - Walka o Meksyk.djvu/112

 — To sprawa bardzo prosta. Przeciw Juarezowi, wybuchły powstania w dziesięciu miejscowościach na tyłach armji Escobeda. Wybuchły bunty wojskowe. Juarez będzie musiał się cofnąć. To umożliwi nam rozpoczęcie ofenzywy.
 Rozsądny Mejia potrząsnął głową.
 — Wasza Cesarska Mość ma na to dowody?
 — Tak. Oto człowiek, który przyniósł te wieści.
 Generał zwrócił się do Hilaria. Hilario bał się obejrzeć, gdy Mejia wchodził do pokoju, nie wiedział więc wcale, że generał wszedł razem z Emiiją.
 — Kimże pan jesteś? — zapytał Mejia.
 — Przedstawiłem już sennora Jego Cesarskiej Mości — oznajmił surowo Miramon.
 Mejia uśmiechnął się pogardliwie i odrzekł:
 — Nie wynika z tego, abym ja nie mógł poznać tego pana. Najjaśniejszy Pan nie był łaskaw wymienić nazwiska, pytam więc o nie.
 — Doktór Hilario z klasztoru della Barbara w Santa Jaga.
 Mejia nie umiał ukryć zdumienia. Spojrzał na Emilję, potem skierował ostry, przenikliwy wzrok na starca. Po chwili zwrócił się do cesarza:
 — Wasza Cesarska Mość pozwoli zadać temu człowiekowi kilka pytań?
 — Proszę — odparł Maksymlljan.
 — Kto pana posłał do Queretaro? — zapytał Mejia Hilaria.
 — Ludność miasta Santa Jaga. Wraz z mieszkańcami innych miast stanęła po stronie Najjaśniej-

108