Strona:Karol May - Walka o Meksyk.djvu/121

 — To znaczy, że po przeczytaniu muszę panu oddać papier zpowrotem?
 — Tylko wtedy, gdy Wasza Cesarska Mość nie zechce się nim posłużyć.
 — To brzmi bardzo tajemniczo. Proszę pokazać papier!
 Kurt wyciągnął portfel. Wyjął pismo Juareza i podał cesarzowi. Maksymiljan czytał z początku ze zdumieniem, stopniowo jednak brwi ściągały mu się ponuro.
 — Co to jest? Kto to pisał?
 — Juarez — oświadczył Kurt.
 Zmiarkował odrazu, że misja się nie udała.
 — Czy to prawdziwy jego podpis?
 — Najjaśniejszy Panie, jestem oficerem!
 Maksymiljan przeszył Kurta ostrym wzrokiem.
 — Chciałem zapytać, — rzekł — czy Juarez podpisał dokument w pańskiej obecności?
 — Tak.
 — Z jakiej to się stało przyczyny?
 — Osoby, o których mówiłem przedtem, błagały Juareza usilnie.
 — Przypuszcza więc, że zamierzam uciec?
 — Nie. Ale wszyscy jego zwolennicy są przekonani, że to jedyny ratunek dla Waszej Cesarskiej Mości.
 — Młodzieńcze, niech pan nie zapomina, przed kim pan stoi!
 — Dokładnie zdaję sobie z tego sprawę.
 — W myśl tego pisma powinienbym się oddać pod czyjąś opiekę, nieprawdaż?
 — Tak. Pod opiekę dostawcy tego glejtu.

117