Strona:Karol May - Walka o Meksyk.djvu/19

 Poszukiwania trwały niedługo. Po chwili wskazał na wyrwę w gruncie, porosłym trawą, i rzekł:
 — Na tem miejscu uwiązany był koń. Stąd wniosek, że człowiek ten ma przy sobie lasso. Przyjrzyjcie się teraz kaktusowi.
 Obok stał kaktus. Przyjrzawszy się dokładnie, Arbellez rzekł:
 — Nie widzę nic szczególnego.
 Pozostali byli tego samego zdania.
 — No tak — rzekł Gerard wesoło. — Strzelec widzi więcej, aniżeli hacjendero, lub vaquero. Cóżto jest sennores?
 Odsunął nieco liście kaktusa.
 — Włos z ogona końskiego.
 — Jakiego koloru?
 — Czarnego. Zdaje mi się jednak, że nie jest to włos karosza.
 — Istotnie. Włos nie należy ani do karosza, ani do kasztana. Odcień wskazuje na ciemną maść bułanka. Koń machał ogonem i pozostawił włos na kolcu kaktusa. Wydeptał trawę, niestety, zacierając wyraźniejsze ślady.
 — Wielka szkoda — rzekł Arbellez z ubolewaniem. — Bułanych koni jest przecież wiele. Pomylić się łatwo. Gdybyście mieli równie dokładny obraz podkowy, jak ślad bucika jeźdźca, łatwiej byłoby się zorjentować.
 Gerard uśmiechnął się wyrozumiale.
 — Uważa pan, że nie będę mógł odtworzyć tego obrazu? Ruszył przecież na lewo; musiał minąć

15