Strona:Karol May - Walka o Meksyk.djvu/44

wy. Wszedł. Siedzący w pokoju wartownik spojrzał nań ze zdumieniem.
 — Kim jesteście? Czego chcecie? Jakżeście się tu dostali? — zapytał, zrywając się z miejsca.
 — Nie przerażajcie się — odparł Kurt — Nic złego nie zamyślam. Przebywam u Manfreda, bratanka doktora Hilaria. Do kogo należy w nieobecności doktora Hilaria opieka nad chorymi?
 — Do dwóch pozostałych lekarzy.
 — Który z nich ma dziś w nocy dyżur?
 — Sennor Menucio.
 — Zbudźcie go w tej chwili!
 — Czy w bardzo ważnej sprawie? Bo jedyne w takim wypadku wolno mi budzić.
 — Sprawa bardzo ważna. Zameldujcie cudzoziemskiego oficera.
 Wartownik wrócił po chwili i zaprowadził Kurta do lekarza. Lekarz ubrany w szlafrok, był w nienajlepszym humorze.
 — Czy sprawa tak nagląca, że musiał mnie pan obudzić? — mruknął.
 — Rzecz jest zwłaszcza dla pana bardzo niebezpieczna.
 — Dla mnie? Sennor, nie jestem usposobiony do żartów!
 — Ja również nie. Przyszedłem, by pana poprosić do całego szeregu chorych.
 — Gdzież tu niebezpieczeństwo dla mnie?
 — A jednak tak jest. Czy zbrodnicza działalność doktora Hilaria jest panu wcale nieznana?

40