Strona:Karol May - Yuma Shetar.djvu/139

 — Widzisz Yuma, który zbliża się do nas. Czy zbliży się zupełnie, czy też zawróci po drodze?
 — Przyjdzie, by stanąć tutaj, oczekując wojowników, którzy pogonili za tobą.
 — Czy to nie zbyteczne?
 — Nie. Ma im powiedzieć, gdy nadejdą, w jakiem miejccu znajdą pozostałych czerwonych.
 — Znaleźliby ich łatwo, kierując się światłem ognisk.
 — Nie, są zbyt ostrożni, by rozpalić ognisko. Nie wiedzą, czy ich towarzyszem udało się schwytać Old Shatterhanda; a ty jesteś wszak niebezpiecznym człowiekiem dla wrogów.
 — Hm! Dlaczego ten czerwony dopiero teraz przychodzi? Dlaczego nie ustawili wart już za dnia?
 — Gdyż oczekiwani zobaczą przy świetle dziennem trzody już zdala, nie potrzeba więc im przewodnika.
 — Słusznie. Odpowiedzi dawałeś mi rozumne. Ale sama wiedza nie wystarcza, trzeba umieć działać.
 — Old Shatterhand powie mi, co mam uczynić! Jestem na jego rozkazy!
 — Chciałbym pojmać tego Yuma!
 Ciemna twarz chłopca zaczerwieniła się jeszcze bardziej, gdy odparł:
 — Gdy Old Shatterhand wyciągnie ramię, nie ujdzie mu żaden Yuma.
 — A czy ty nie masz również rąk?
 Spojrzał na mnie błyszczącym wzrokiem, lecz rzekł:
 — Moje dłonie są rękoma chłopca, który nie powinien działać w obecności wielkiego wojownika.

139