Strona:Karol May - Yuma Shetar.djvu/151

 — Otwórz usta nareszcie! — Co się stało z wychodźcami?
 — Zaraz! Przedtem musisz dotrzymać słowa! Czy pamiętasz, co ci powiedziałem, gdy nas pojmałeś? — Że na pytania odpowiem tylko jako człowiek wolny!
 — A ja oświadczyłem, że nie wrócę ci wolności, dopóki nie zdradzisz mi waszych machinacyj!
 — Obstaję przy swojem!
 — Ja również nie zmienię postanowienia; a więc Nalgu Mokaszi weźmie was jutro ze sobą.
 Ponownie odwróciłem się, by odejść. Tym razem zaczekał dłużej; potem zawołał znowu:
 — Niech Old Shatterhand podejdzie raz jeszcze!
 Powróciłem i napomniałem go stanowczo:
 — To moje ostatnie słowo; przedewszystkiem musisz mówić, potem cię uwolnię; nigdy w życiu nie postąpię naodwrót. Zadecyduj niezwłocznie! Czy chcesz mówić?
 — Tak, lecz mam nadzieję, że i ty natychmiast wprowadzisz twe słowa w czyn!
 — Czego przyrzekam, zawsze dotrzymuję. A więc, — czy za namową Meltona napadłeś na hacjendę?
 — Nie.
 — Czy obydwie blade twarze, zwące się Wellerami zmówiły się z Meltonem?
 — Nie.
 — Ale Melton kupił hacjendę?
 — Tak.
 — Co chce uczynić z emigrantami?
 Zwlekał przez chwilę, jakgdyby szukał wymówki

151