Strona:Karol May - Yuma Shetar.djvu/43

chodził mi aż na oczy, więc z mojego oblicza widoczny był tylko nos.
 Kiedyśmy się tak zbliżyli, że musiałem słyszeć tętent ich koni, wyprostowałem się, udając, że spotrzegłem ich dopiero w tej chwili i zatrzymałem konia. Indjanie stanęli w odległości mniej więcej dziesięciu kroków ode mnie; byli to trzej z moich pięciu strażników. Jeden z nich odezwał się w używanym tutaj żargonie hiszpańsko-indjańskim:
 — Skąd przybywasz?
 — Z hacjendy del Arroyo — odpowiedziałem zmienionym głosem, co przyszło mi łatwo, gdyż szal zakrywał usta do połowy.
 — Dokąd się udajesz?
 — Do Vete-ya, wodza dzielnych Yuma.
 — W jakim stanie znalazłeś hacjendę?
 — Zburzoną, zniszczoną doszczętnie.
 — Przez kogo?
 — Przez Yuma.
 — A ty jedziesz do nich? Czego chcesz od nich?
 — Chcę pertraktować z nimi o trzody, które zabrali.
 — Z czyjego polecenia?
 — Jestem wysłańcem hacjendera; pragnie odkupić zwierzęta, więc polecił mi zapytać wodza o cenę.
 — Jedziesz napróżno; wódz zwierząt nie sprzeda.
 — Skąd wiecie o tem?
 — Należymy do jego wojowników.
 — Jeśli tak, to naturalnie znacie jego postanowienia; a jednak, mimo to chciałbym się z nim widzieć, gdyż muszę spełnić wolę hacjendera.
 — Zdaje się, że nie doceniasz niebezpieczeństwa.

43