Strona:Karol May - Yuma Shetar.djvu/61

 — Dlaczego mój brat chce dać koniom zupełną swobodę? Przecież będą nam potrzebne, skoro Yuma nadjadą.
 Przez usta Winnetou przemknął dobrze mi znany uśmiech wyrozumiałości, gdy odpowiedział pogodnie:
 — Mój brat przypuszcza, że Yuma nadejdą?
 — Tak; przecież Old Shatterhand to powiedział.
 — Słusznie; przyjdą, ale nie aż do tego miejsca, gdzie się znajdujemy. — Skoro zobaczą nasze ślady, zawrócą i pojadą pozornie zpowrotem. Zniknąwszy na wschodzie, zatoczą łuk, objadą las naokoło i zbliżą się ztyłu, od zachodu, żeby nas zaskoczyć. Mamy więc dosyć czasu i możemy dać swobodę koniom.
 — Czy Old Shatterhand jest tego samego zdania? — zapytał mnie Nalgu Mokaszi.
 — Tak — odpowiedziałem. — Mój brat Winnetou odgadł moje myśli.
 — Jeśli mimo to przyjadą aż tutaj!
 — Byliby zgubieni, dlatego się też nie odważą.
 Ponieważ wódz patrzył na mnie ciągle jeszcze z niedowierzaniem, więc mówiłem dalej:
 — Czy sądzisz, że Yuma nie zobaczą miejsca, na którem przyłączyłem się do was?
 — Zobaczą je, gdyż nie są ślepi; nie będą jednak wiedzieli, kim jesteśmy, ani ilu wojowników liczymy.
 — Mylisz się. Poznają po tropie, że połączyłem się z wami dobrowolnie; wywnioskują, że jesteście moimi przyjaciółmi. Ponieważ widzieli ze mną twojego syna, więc mogą łatwo domyślić się reszty.
 — Ale nie poznają ilu nas jest!
 — Nie mogą obliczyć dokładnie, tylko w przybliże-

61