Strona:Karol May - Yuma Shetar.djvu/83

powstrzymać od zapytania, do którego przywiązywał wielką wagę:
 — Kto są ci ludzie, do których Old Shatterhand jedzie?
 — Moi przyjaciele — odparłem krótko.
 — O tem wiedziałem, nie pytając. Chciałem żebyś mi powiedział, czy to są blade twarze, czy też mężowie czerwoni.
 — Czerwoni.
 — Z jakiego szczepu?
 — Mimbrenjowie.
 — Uff! — zawołał przestraszony. — Czy dowodzi nimi Winnetou?
 — Nie. Przebywa u nich tylko jako gość.
 — Więc któż jest wodzem?
 W innym wypadku nie byłoby mi z pewnością przyszło do głowy udzielać mu wiadomości; obecnie jednak miałem ku temu ważne powody. Wiedziałem o nienawiści, jaką żywili do siebie on i Silny Bawół, więc jasnem było, że imię tego wodza musiało Vete-ya odebrać resztę nadziei, jeśli ją jeszcze wogóle posiadał. Dlatego odpowiedziałem chętnie:
 — Nalgu Mokaszi.
 — Uff! Silny Bawół! Właśnie on! Nie mógł to być kto inny!
 — Przestrach cię ogarnia? Czy nie wiesz, że wojownikowi nie wolno bać się żadnego niebezpieczeństwa, żadnego człowieka?
 — Ja się nie boję! — zapewnił dumnie. — Nalgu Mokaszi jest moim najzawziętszym wrogiem. Ilu wojowników ma przy sobie?
 — Daleko więcej, niż ty.

83