Strona:Karol May - Z Bagdadu do Stambułu.djvu/27

—   19   —

 — To wolny kraj; to ten, to ów pasie tu swoje trzody, a ten zostaje, który silniejszy.
 — Do którego szczepu jesteście zaproszeni?
 — Do Dżiafów.
 — Ciesz się więc swymi przyjaciółmi, gdyż to plemię jest najpotężniejsze w całym kraju! Boją się go Szejk Izmael, Cengeneh, Kelogawani, Kelore, a nawet Szenki i Hallali.
 — Emirze, czy byłeś już kiedy tutaj?
 — Nigdy jeszcze.
 — Ale znasz przecie wszystkie szczepy w tej okolicy?
 — Nie zapominaj, że jestem Frank.
 — Tak, Frankowie wiedzą o wszystkiem, nawet o tem, czego nie widzieli. Czy słyszałeś także o szczepie Bebbeh?
 — Tak. To najbogatszy szczep na dalekiej i szerokiej przestrzeni tego kraju, a sioła swe i namioty ma w okolicach Sulimanii.
 — Dobrze to znasz. Czy masz pośród nich przyjaciół lub nieprzyjaciół?
 — Nie. Nie spotkałem się jeszcze nigdy z żadnym z Bebbehów.
 — Może ich poznacie.
 — Czy zejdziecie się z nimi?
 — Może, chociaż chętnie unikamy spotkania.
 — Czy znasz dokładnie drogę do Sinny?
 — Całkiem dokładnie.
 — Jak daleko stąd?
 — Kto ma dobrego konia, zajedzie tam w trzech dniach.
 — A jak daleko do Sulimanii?
 — Możesz się do niej dostać już we dwa dni.
 — Kiedy jutro ruszamy?
 — Ze wschodem słońca. Czy życzysz sobie pójść na spoczynek?
 — Jak tobie wygodnie.
 — Wola gościa jest prawem w obozie, a wy je-