Strona:Karol May - Z Bagdadu do Stambułu.djvu/402

—   352   —

 Ale gdzie byli obaj Irlandczycy, których tutaj postawiłem?
 — Zihdi, on tędy przeszedł i mają go — zawołał Halef.
 — W takim razie poszliby do tamtego wyjścia, aby nam o tem donieść. Chodź, zobaczymy! Pobiegliśmy na to miejsce co prędzej; było także niestrzeżone, a więc służący Jakóba opuścił też swe stanowisko.
 — Zabrali go do jamy, w której obozujemy, zihdi — rzekł Halef. — Chodźmy tam!
 — Zabierzmy wpierw Anglika i kodżę.
 Popędziliśmy napowrót, gdzie pod kolumnami zostawiliśmy płonącą lampę i pośpieszyliśmy kurytarzem, aby zabrać pozostałych. Wyszedłszy z nimi na dwór, pogasiliśmy lampy i podążyliśmy ku obozowisku. Przed jamą ujrzeliśmy służącego, rozmawiającego wśród żywej giestykulacyi z obydwu Anglikami. Arabski służący Jakóba stał obok i nie rozumiał ich wcale. Ujrzawszy nas, poskoczyli ku nam.
 — Sir, jego niema! — zawołał Bill już zdaleka.
 — Kogo?
 — Master Jakóba.
 — Gdzież on?
 — Gdzie tamten drugi.
 — Jaki drugi?
 — Którego chcieliśmy schwytać.
 — Nie rozumiem ciebie. Sądzę, że go już macie!
 — My? Nie. Do nas nie przyszedł, ale myśleliśmy, że schwytał go master Jakób, bo słyszeliśmy wystrzały i pośpieszyliśmy mu na pomoc.
 — Czemu strzelał?
 — Spytajcie tego!
 Wskazał na służącego Lindsaya, który został był z Jakóbem Afarahem. Opowiedział on nam zarówno dziwne, jak bardzo przykre zdarzenie. Siedział on z Jakóbem u wejścia do jamy i myślał nad tem, że niebawem przyprowadzimy tego Abrahima Mamura. Wtem zaczęło