Strona:Karol May - Zmierzch cesarza.djvu/127

V

EPILOG

Juarez znowu objął władzę nad Meksykiem. — —
 Kurt nie brał udziału w egzekucji. Nie mógł patrzeć na śmierć człowieka, którego chciał ratować. Podczas egzekucji siedział w swym namiocie w towarzystwie małego André. Słyszał, jak grają dzwony żałobne. Po chwili do uszu jego doszedł odgłos salwy.
 — Teraz zginęli! — zawołał André.
 — Maksymiljan nie należał już do tego świata w chwili, gdy odrzucił moją pomoc.
 — Czy nie można go było tajemnie uprowadzić z więzienia?
 — Przed schwytaniem mogłem go ratować, nie popełniając zbrodni.
 — A po schwytaniu?
 — Po schwytaniu każdy wysiłek w tym kierunku byłby uważany za zbrodnię, karaną wszędzie z całą surowością.
 — Uwolnienie przed schwytaniem byłoby również zbrodnią.
 — Nie. Cesarz znajdował się wtedy pośród swoich ludzi. Skoro jednak dostał się w ręce republikanów, musiałem zrezygnować.

125