Strona:Karol May - Zmierzch cesarza.djvu/60

 — Proszę się przekonać — rzekł Kurt swobodnie.
 — Nie nosi przecież cesarskiego munduru!
 — A jednak służy cesarzowi. Ja również nie noszę munduru Escobeda, czy prezydenta, i tak samo, jak mój jeniec, ubrany jestem w strój meksykański.
 — A jednak jesteście republikaninem? To chcieliście powiedzieć?
 — Nie.
 — A cóż? Zameldowano was jako porucznika.
 — Jestem nim też. Służę w armji pruskiej. Przybyłem do Meksyku w sprawach rodzinnych i z pewnych przyczyn oddałem się do dyspozycji prezydenta.
 — Ah! W jakimże charakterze służycie prezydentowi?
 — W charakterze inżyniera. Jestem przydzielony do saperów.
 — Hm. Wolę kawalerję. Inżynier to kret, uciekający przed światłem dziennem. — Zameldowano mi was jako porucznika Ummera. Pierwszy raz słyszę to nazwisko.
 Kurt rozumiał doskonale, co to ma znaczyć, odpowiedział jednak spokojnie i uprzejmie:
 — Oficer nie dosłyszał mego nazwiska. Nie nazywam się Ummer, lecz Unger.
 Generał rzucił nań bystre spojrzenie.
 — Unger? — zapytał. — Należycie do oddziałów generała Veleza?

58