Strona:Karol May - Zmierzch cesarza.djvu/73

strzelania was do nogi, skoro w przeciągu godziny nie powrócę.
 — Będziemy się bronić.
 — Nie zmieni to waszego losu. Mamy przytłaczającą przewagę. Zresztą, zjawiłem się tutaj w przekonaniu, że będę pertraktować z przywódcą zasługujących na szacunek regularnych wojsk, a nie z hersztem bandy.
 — Ciekaw jestem, na czem polega różnica między waszem wyobrażeniem a rzeczywistością?
 — To sprawa bardzo prosta. Będziecie traktowani tak samo, jak innych traktujecie. Jeżeli mnie zabijecie, zostaniecie rozstrzelani jako mordercy. Jeżeli zaś będziecie się w stosunku do mnie trzymali zasad prawa międzynarodowego, zostaniecie w najgorszym razie jeńcami, i po zawarciu pokoju odzyskacie wolność.
 — Więc wzywasz nas, sennor, do złożenia broni?
 — Tak. Opór na nic się nie zda. Daję słowo honoru, że mówię prawdę.
 — Jeżeli się poddamy, zostaniemy tylko jeńcami?
 — Tak.
 — I nie będziemy wyzuci ze swej własności?
 — Oczywiście, że nie. Zostaniecie wprawdzie rozbrojeni, ale Juarez nie jest krwawym katem, nie traktuje jeńców jako morderców, nie każe ich zabijać.
 — Jakież możecie dać dowody, że wszystko to jest prawdą? Jakże przekonacie nas, żeśmy osaczeni, że wszelki opór byłby bezcelowy?

71