Strona:Karol May - Zmierzch cesarza.djvu/90

 — Wiedziałem, iż me opuściłaby pani męża, który całem sercem oddany jest cesarzowi. Śledziłem pani losy z wielkiem zainteresowaniem.
 — Dziękuję! — Wyciągnęła doń rękę. — Cóż pan robi w Meksyku?
 Kurt ujął wyciągniętą rękę i przycisnął do ust. Eskorta zawoalowanej damy odsunęła się dyskretnie wbok.
 Damą, którą Kurt spotkał, była księżna Salm, małżonka księcia Salma, który jako wierny adjutant cesarza trwał i cierpiał przy nim do ostatniej chwili panowania. Książę i jego małżonka byli niezwykle przywiązani do cesarza, ale nadaremnie starali się los jego zmienić.
 — Łaskawa pani, czy nie rozmawialiśmy raz w Darmstadcie o dziwnych stosunkach, panujących w rodzinie Rodrigandów?
 — Ależ tak. Przypominam sobie.
 — Ta właśnie sprawa sprowadza mnie z za oceanu. Teraz dopiero praca nasza zaczyna wydawać owoce.
 — To mnie cieszy. Cóż pan jednak robi we wrogim obozie? Mam wrażenie, że znają tu pana i szanują.
 — Co robię? — rzekł Kurt z uśmiechem. — Poprostu oblegam Queretaro.
 — Pan także — rzekła księżna, uśmiechając się również, przekonana, że Kurt żartuje.
 — Tak, ja także. Biorę udział w pracach oblężniczych.
 — Naprawdę?

88