Strona:Karol May - Zmierzch cesarza.djvu/99

Zastali Sternaua w mieszkaniu. Zdziwił się nieco, gdy obydwaj zziajani towarzysze stanęli na progu.
 — Dlaczegoście tak pędzili? Musiało się stać coś ważnego?
 — Owszem — odparł Kurt. — Możemy mówić swobodnie?
 — Najzupełniej. Skądże jednak to pytanie?
 — Mam ci coś niezmiernie ważnego do zakomunikowania.
 — Siadajmy!
 Sternau zaryglował drzwi, wyjął pudełko caballeros, poczęstował cygarami gości, sam również zapalił, i, wyciągnąwszy się w fotelu, czekał spokojnie, co powie Unger.
 — To sprawa ściśle poufna — rozpoczął Kurt. — Dzisiejszej nocy opanujemy Queretaro.
 André skoczył na równe nogi.
 — Naprawdę? Nareszcie! Ah, jakże się cieszę!
 Sternau zapytał:
 — Czy miasto ma być wzięte szturmem? Escobedo nic o tem nie mówił.
 — Queretaro zostanie zdobyte dzięki zdradzie. Pułkownik Lopez otworzy generałowi Velezowi furtę wypadową. Przybyłem z tą wiadomością do ciebie, gdyż jesteś mi potrzebny do przeprowadzenia trudnego zadania. Chcę uratować cesarza.
 Sternau zapytał z uśmiechem:
 — Jakżeto możliwe?
 — Furta będzie od północy otwarta. Velez wkradnie się na czele dwustu ludzi...

97