lecy krewni szacha, otrzymują tytuł: „szahzadeh“. Jeżeli wyraz „khanum“, tyczący się kobiet, znajduje się za powyższem określeniem, oznacza on księżnę. — Połączenie obu obrazów nasunęło mi myśl bliskiego stosunku obojga osób, czego jednak nie byłem w stanie bliżej skonkretyzować. Z okoliczności, że pozwolili się wymalować, wbrew wyraźnemu zakazowi islamu, można było wnioskować, że stali ponad przeciętnym sposobem myślenia muzułmańskiego, co nie mogło dziwić u Dżafara-mirzy, który odbył szereg odległych podróży; w odniesieniu zaś do Szahzadeh-Khanum oznaczało to wedle wszelkiego prawdopodobieństwa, iż jest jedną z tych samodzielnych kobiet, przed któremi człowiek Wschodu odczuwa zgrozę. O ile u nas powiedzenie „emancypowana kobieta“ wywołuje specyficzne wrażenie, o tyle na Wschodzie bardziej jeszcze uwydatnia się ten „gout hétérogène“. Kto nie zważa na tradycje i obyczaje, i usiłuje zerwać pęta tak surowo odosobnionego w tamecznym świecie życia kobiet, jest bezsprzecznie wyposażony w wybuchowy temperament, albo też: — że pozwolę sobie użyć ulubionego wyrażenia niego małego Halefa — ma różne szejatin[1]
Strona:Karol May - Zwycięzcy.djvu/29
Ta strona została uwierzytelniona.
27