Strona:Karol May - Zwycięzcy.djvu/39

 — Tak.
 — Jakżeż to możliwe? Wszak jest związany i ma ciężko zranioną rękę!
 — Z tą raną nie jest tak źle, jak sądziliśmy. Potrafi poruszać pięcioma palcami, a w każdym razie paroma z nich.
 — Dobrze, ale miał przecież ręce związane na plecach, więc napad, o jakim mówisz, był w takich okolicznościach, według mnie, zupełnie niemożliwy.
 — Tak, effendi, ale rąk już nie miał na plecach
 — Gdzież więc je trzymał?
 — Były wolne.
 — Znowu zatem popełniłeś jedną ze swych samowoli. Halefie, Halefie, nie będziesz już w życiu innym, niż byłeś dotąd i, niestety, teraz jeszcze nim jesteś!
 — O, sihdi, nie życz sobie, bym się zmienił! Do ciebie należy całe me serce i, gdyby to się miało odmienić, musiałbym ciebie pozbawić miłości i przyjaźni, które tak upiększają nasze wspólne życie. Wierzaj mi, jestem takim, jakim być winienem. Jeżeli uważasz, że popełniłem błąd, mylisz się.

37