Strona:Karol May - Zwycięzcy.djvu/79

i przystąpił do Sefira, który, związany już normalnie, leżał wyciągnięty na ziemi.
 — Psie, czyś napadł na karawanę Piszkhidmret-baszi? — zapytał go.
 Twarz zagadniętego miała tak zezwierzęcony wyraz, że, rzuciwszy nań okiem, natychmiast się odwróciłem. Sefir ryknął jak wściekły buhaj:
 — Sam jesteś psem: bądź przeklęty!
 Wówczas pasza nakazał bimbasziemu:
 — Zapłacić mu za tę odpowiedź! Jego nogi, jak widzę, skosztowały już kija. Dajcie mu jeszcze trzydzieści pałek, ale już nie bastonadę!
 Poczem zwrócił się do starego Ghazai’a:
 — Czyś ty napadł na karawanę Piszkhidmet-baszi?
 — Nie! — brzmiała odpowiedź.
 — Jeszcze dwadzieścia pałek!
 I tak pytał jednego Ghazaiczyka po drugim; za każdym razem odpowiadano mu „nie“, on zaś powtarzał nieodwołalnie ten sam rozkaz: „jeszcze dwadzieścia pałek!“
 Następnie skierował do zebranych przemytników głośne pytanie:
 — Czyście przemycali?

77