Strona:Karol May Sąd Boży 1930.djvu/172

ścijan i chrześcijaństwa, niż sunnici. —
 Aby przekonać się, czy jeźdźcy perscy nie zamierzają nas napaść, uszliśmy szmat drogi od strumienia. Tam mogliśmy dojrzeć, jak pośpiesznie jechali w poprzednim kierunku, nie żywiąc chwilowo wrogich zamiarów. Halef się odezwał:
 — Sihdi, wpada mi coś na myśl; nic nie ujdzie twym oczom, wiesz więc zapewne, o co mi chodzi.
 — Co takiego?
 — Czyś spostrzegł wzrok, jakim Ormianin patrzył na Persów?
 — Zauważyłem i słyszałem jego groźbę przy odjeździe.
 — Cóż ty na to?
 — Bardzo podejrzana osobistość!
 — Hm, może ma jakie stosunki z Kys-Kaptsziji?
 — Możliwe, nawet bardzo prawdopodobne, inaczej nie groziłby Persom temi słowami!
 — Może nawet sam jest łowcą niewolnic?
 — Jeśli nie jest nim samym, to w każdym razie jego szpiegiem!
 — Szpiegiem, — jakto?
 — To kłamca i oszust! Człowiek, bez sumienia i religji! Taki waży się na wszystko. Kys-Kaptsziji potrzebuje ludzi, których mógłby posyłać na przeszpiegi. Któż lepiej wywiąże się z tego zadania i doniesie, gdzie jest najwięcej ładnych dziewcząt, niż taki handlarz?
 — Ale Armeni udawał się do Serdaszt! Tam nie mają rabusie już nic do roboty; ogołocili przecież tę dziurę ze wszystkich dziewcząt, które nie były ani ślepe, ani kulawe! A zresztą — to zbyt niebezpieczne dla nich

154