Strona:Karol May Sąd Boży 1930.djvu/200

 — Nie.
 — A czy jest tu ktoś, kto ich widział?
 — Należymy do innego odłamu Zibarich i nie widzieliśmy ani jego, ani Halefa; ale przed kwadransem przysłał Szeri Szir gońca do mnie. Siedzi on w obozie przy ogniu i zna zapewne Kara ben Nemzi i Halefa!
 — Czy słyszałeś o broni tych mężów?
 — Tak! Hadżi Kara ben Nemzi ma małe pistolety, o jednej tylko lufie, które jednak strzelają po sześć razy, prócz tego ciężką rusznicę, której jedna kula wystarcza, aby ubić lwa, panterę, tygrysa, lub niedźwiedzia; ma wreszcie flintę czarodziejską, z której może strzelać bezustanku. Dlatego nawet stu wojowników nie może zmierzyć się z nim jednym.
 — Zabraliście nam broń. Kto ją ma teraz?
 — Ja!
 — Czy dokładnie się jej przyjrzałeś?
 — Jeszcze nie! Byłem zajęty rozbijaniem obozu.
 — Wyjdź więc i przypatrz się jej; radzę ci, aby nikt nie widział twojej miny podczas tej czynności. Zostaliśmy przez was zaskoczeni; gdybym miał choć chwilę czasu, by użyć mojej broni, na pewno nie wzięlibyście nas tak łatwo do niewoli! A więc idź, lecz nie daj mi zbyt długo czekać na siebie!
 Usłyszeliśmy oddalające się kroki; nie minęło pięć minut, gdy Kurd śpiesznie wbiegł do namiotu, wykrzykując gorączkowo:
 — Chodieh, widziałem strzelby i obawiam się... Czyżby Allah sprawił...
 — Że wzięliście do niewoli swoich najlepszych przy--

180