Strona:Karol Ruprecht (szkic biograficzny).djvu/017

życzliwością i z dawnem poszanowaniem. W taki to sposób prowadząc dyskusję, dawał w niej wzór nietylko pobłażliwości i tolerancji innych przekonań, ale także niczem niewzruszonej logiki i siły woli, samem życiem swojem szerząc pomiędzy emigracją zdrowe zasady oraz poglądy rozumne, odpowiednie ważności jako też wielkości sprawy pognębionego niewinnie narodu.
 Wpływ jaki Karol roztaczał w około siebie, niepodobał się demagogom w polityce a materjalistom w nauce. Występowali oni więc niejednokrotnie przeciwko Ruprechtowi, zwłaszcza też pewien, wielkiemi zdolnościami obdarzony młodzieniec, odznaczający się zarówno pracowitością jak szczerością swoich przekonań. W Czytelni założonej przez stronnictwo, do którego należał, odbywały się pogadanki i wykłady. Wspomniany młodzieniec, pewnego razu, przez całą godzinę prelegował w niej przeciwko Ruprechtowi i jego towarzyszowi z Syberji i z Rządu Narodowego, nicując życie, naukę i wpływy obydwóch. Gdy Ruprechtowi opowiedziano szczegóły tej prelekcji, tyczące się jego osoby, przyjął je bez gniewu, chociaż kłamliwe, jako godne rozwagi. „Człowiek, odpowiedział rozpowiadającemu, ze wszystkiego powinien korzystać dla własnej poprawy.“
 Zdarzyło się, i to w niedługim czasie, iż ów prelegujący młodzieniec uległ ciężkiemu zarzutowi, który mu honor odbierał, i został zwła-