Strona:Karol Ruprecht (szkic biograficzny).djvu/039

 Trzeciej parze skazanych: Andrzejowi Deskurowi i Michałowi Mireckiemu, obecnym także na szafocie, przeczytano jednocześnie wyrok śmierci i zmianę jego na „katorgę“ w Syberji — Janowi zaś Lityńskiemu zmianę wyroku śmierci na katorgę z dodatkiem pięciuset kijów, które mu ściśle na plecach tegoż samego dnia odliczono.
 Pantaleona Potockiego nie było przy tej exekucji. Z Warszawy powieziono go do Siedlca i tam dnia 17. marca powieszono. Józef Rakowski, jeden z kierowników związku w Warszawie, niedoczekał się wyroku, umarł w więzieniu podczas śledztwa, nie bez przyczynienia się badającej Komissji, duszą której był taki infamis jak pułkownik Lejchte, niegdyś lokaj za kradzież policzkowany i więziony, a teraz wierny poddany cara, obsypany orderami i pieniądzmi wynagrodzany przez rząd, za znęcanie się nad więźniami.
 W Wilnie Paskiewicz wyprawił innego rodzaju scenę. Tam na dziedzińcu arsenału przeprowadzono Jana Reera przez ulicę żołnierzy, którzy mu wyliczyli 1500 kijów. Po tej krwawej exekucji odwieziono go na Sybir. Apollina zaś Hofmejstra, Józefa Bogusławskiego i Dr. Anicetego Reniera, posadziwszy na wysokim wozie delinkwentów, przywiązano do słupów, a zawiesiwszy każdemu na piersiach tablice z napisem „buntownik“, wożono w uroczystym pochodzie, z katowską pompą, po ulicach Giedy-