pomagając kancelarji ajenta dyplomatycznego, i uczestnicząc w obradach komitetu paryzkiego; jednocześnie pracował nad pomnożeniem funduszów dla kassy powstania i nad zaprowadzeniem kontroli zakupów oraz dostawy broni.
Trzymając się zdania la probité est la meilleure diplomatie, okazał się również dobrym dyplomatą jak był finansistą. Wpływem swoim nie mało dopomagał do utrzymania dobrych zamiarów dla powstania rządu francuzkiego, który gotów był w rzeczy samej czynniej wmięszać się do spraw Polski, gdyby mu polityka angielska Palmerstona nie była stanęła na przeszkodzie.
Z Paryża wyjeżdżał Ruprecht w sprawach mu poruczonych do Belgii i do Londynu, dokąd go powoływała potrzeba powstrzymania Mazziniego, od wcale niepożądanej interwencji w sprawy polskie. Mazzini był republikaninem i siewcą wolności w świecie, lecz przedewszystkiem był Włochem. Kochał on ludzkość, sympatyzował z narodami dobijającymi się niepodległości, ale narody te i ludzkość całą gotów był zawsze poświęcić dla Włochów. Ten jego egoizm włoski, okazał się najwybitniej pod koniec 1863 i 1864 r. w stosunku do sprawy polskiej. Nadzieja zwycięztwa już zniknęła, — powstanie jednak utrzymywało się dzięki pierwotnej sile pędu i wytrwałości, która po raz pierwszy w dziejach Polski z taką upartą a nie dającą się przezwyciężyć mocą wystąpiła.
Strona:Karol Ruprecht (szkic biograficzny).djvu/099
Ta strona została uwierzytelniona.