Strona:Karol Ruprecht (szkic biograficzny).djvu/109

zajęty bywał pisaniem sprawozdań z czynności jakiego towarzystwa, artykułów do pism politycznych, broszur okolicznościowych i rozpraw krytycznych. Jedna z tych rozpraw p. t.: „O zakazie pieśni „Boże coś Polskę“ (drukowana w organie Komitetu Reprezentacyjnego Wychodztwa Polskiego, w piśmie Niepodległość, redagowanem w Paryżu przez Aleksandrowicza, a drukowanem w Bendlikonie w Szwajcarji, w drukarni Agatona Gillera, w numerach 5, 6, 7, 8 i 9 z r. 1866), zwróciła na siebie uwagę całej emigracji głębokością poglądów i mądrością zdań, oraz uwag w niej poczynionych. Napisaną ona została z powodu zakazu (21. sierpnia 1866) śpiewania pieśni „Boże coś Polskę“, wydanego przez arcybiskupa gnieźnieńskiego i poznańskiego ks. Ledóchowskiego; i z powodu wydania przez tegoż dostojnika kościelnego rozporządzeń (ob. Okólnik 18. maja 1866 odnoszący się do wyborów na sejm), które duchowieństwo wyłączały od wyborów, stowarzyszeń i w ogóle od spraw polityczno-narodowych, osłabiając przez to organizm narodu; zrywały związek religii z życiem politycznem a czyniąc go słabszym w oporze, ułatwiały tym sposobem rządowi pruskiemu ohydną germanizację.
 Od tego czasu wiele się odmieniło, zwłaszcza też odmienił się sposób myślenia hr. Ledóchowskiego; sumienie się w nim odezwało, obok kościoła stanęła w sercu jego i ojczyzna, i z stronnika niemieckiego rządu został jego