Strona:Karol Ruprecht (szkic biograficzny).djvu/124

gracji Towarzystwa naukowej pomocy, które wspierając uczącą się młodzież i mężów nauki, najdzielniej przyczynić się mogło do pomnożenia u nas ludzi charakteru i wykształcenia.
 Wspólnem ich staraniem zorganizowało się prędko wspomniane Towarzystwo i od razu działalnością swoją zajęło poważne stanowisko pomiędzy instytucjami emigracyjnemi. Liczba członków znacznie wzrastała z dniem każdym, a z nimi i dochody Towarzysta. Do powiększenia dochodów szczególniej przyczynił się Ruprecht, zamożni bowiem jego przyjaciele spieszyli z pomocą dla instytucji, której był jednym z założycieli. Dochód w pierwszym roku Towarzystwa naukowej pomocy wynosił 21.961 franków, fundusz żelazny 16.862 fr., a liczba uczniów pobierających stypendjum 84. Oprócz stałych stypendystów, Komitet Towarzystwa udzielał zapomogi jednorazowe na podróże naukowe, książki, drukowanie rozpraw i tym podobne cele.
 Prezesem „Komitetu Towarzystwa naukowej pomocy“ został Aleksander Chodźko wiceprezesami: Ludwik Nabielak i Jan hr. Działyński, późniejszy prezes Towarzystwa, sekretarzem ks. Roman Wilczyński, a kasjerem Ksawery Szlenker. Członkami komitetu byli: Karol Ruprecht, Seweryn Goszczyński, Józef Kwiatkowski, Kazimierz Szulc, Tadeusz