Strona:Karol Ruprecht (szkic biograficzny).djvu/144

byśmy widzieli, że ten zabity innej wiary, jest naszym bratem, jest Polakiem“ nikt już rozumny a uczciwy kłócić nas nie będzie wyłącznością religijną.
 W epoce prac organicznych, od roku 1846 do 1861, wspomnieć należy o dążnościach, które zaspokoić usiłowały potrzeby ekonomiczno-społeczne narodu, to jest o Towarzystwie kredytowem ziemskiem, o Towarzystwie rolniczem, o Towarzystwie ubezpieczeń, o wystawach rolniczych, o domach zleceń, o uwłaszczeniu włościan i o organizacji gromad, — a w miastach o Banku, którego wpływ na przemysł był znaczny, o stowarzyszeniach przemysłowych, o kolejach żelaznych, o stowarzyszeniach rzemieślniczych, o ustawie miejskiej w Warszawie na zasadzie równouprawnienia, i o wyborze Delegacji w resursie (1861) na gruncie równości stanów i wyznań. Że te dążności, przez które dopełniamy zadań oświaty, szły z duszy narodu, dowodzi ich tło historyczne, związek ich z przeszłością, której poszanowania cechę nosiły wszystkie manifestacje.
 Rozpoczęły się od niedopuszczonego przez Muchanowa nabożeństwa żałobnego za Adama Mickiewicza, Zygmunta Krasińskiego i Juliusza Słowackiego, bo w nich czcił naród ducha nowej cywilizacji; rozpoczęły się od nabożeństwa za wdowę wojownika niepodległości (jenerałową Sowińską), i od pamiątki 29. listopada. Ze wszystkich manifestacji uważał Ruprecht za