Ogłaszając swoje oddzielne sprawozdanie o posiedzeniach Medjolańskich, pomimo, że zostało ogłoszone sprawozdanie wspólne, podpisane przez wszystkich eksperymentatorów,[1] do liczby których i ja należałem, to skłania mnie do tego nie zasadnicza różnica poglądów, ale raczej następujące względy. Sprawozdanie zbiorowe musi być zawsze wyrazem, że tak powiem, przeciętnego sposobu myślenia wszystkich podpisujących, nie uwzględniając indywidualnych różnic w zapatrywaniach, które mogą dotyczyć zarazem tego, że jedni dostrzegają więcej a inni mniej zjawisk, jak i wniosków, ze zjawisk tych wyprowadzonych. Ponieważ do liczby biorących udział w posiedzeniach spirytystycznych należą zarówno doświadczeni i przekonani spirytyści, jak i ludzie, zupełnie nie obznajmieni ze stanem kwestji i dlatego usposobieni sceptycznie, więc i wspólne sprawozdanie może zawierać ze strony
- ↑ Psychische Studjen. 1893. Zeszyt styczniowy.
