też stawiano krzesło, na którym medjum siadało. Powinny były być stwierdzone zmiany w wadze. Waga była połączona z aparatem registracyjnym, który składał się z powierzchni pokrytej sadzą. Kiedy aparat był nastawiony tak, jak zegarek, pręt połączony z wagą obiegał w ciągu 4 minut koło na uczernionej powierzchni, pozostawiając ślad w formie białej linji. Linja ta odbiegała od prawidłowej formy koła w stosunku odpowiadającym zmianom wagi. Mogliśmy skonstatować w ten sposób ubytek 10 kg. i co zdawało się trudniejszym, przyrost wagi od 1 — 2 kg. Należy wszakże przyznać, że — jak przekonały nas próby przez nas samych czynione, można było wprawić wagę w ruch, podnosząc się z krzesła i uciskając ją nogą Medjum nie czyniło tego wprawdzie, ale pomimo to zastąpiliśmy tę stojącą wagę przez inną, wiszącą na rusztowaniu i podobną do wag, używanych w średnich wiekach dla czarownic. John zrozumiał to jak się zdaje w sposób niewłaściwy, gdyż z początku kładł on na wagę ciężarki, leżące na podłodze, lub mocno przesuwał ciężar, wiszący na belce wagi, słowem nie chciał wejść w nasze zamiary.
Strona:Karol du Prel - Spirytyzm (1908).djvu/136
Ta strona została przepisana.