kiem czwartej kategorji, t. j. ze zjawiskami animistycznemi. Przecież i teraz oskarżają już Eusapję o oszustwo, jak czyni to u nas Torelli w „Corriere della Sera”. Jest to wszakże tylko stara piosenka, której wszyscy spirytyści nasłuchali się już do obrzydzenia. Każdemu przeciwnikowi wydaje się, że jemu tylko dzięki nadzwyczajnej przenikliwości powiodło się odkryć sztuczki medjum. Powtarza się też zawsze, że medjum wyswobadza za pomocą ruchów konwulsyjnych rękę i ramię, podczas gdy sąsiedzi trzymając jedną i tę samą rękę medjum, sądzą, że trzymają obydwie jego ręce. W ten sposób dadzą się wszakże wytłumaczyć zjawiska zachodzące na odległość ramienia od medjum; dla wszystkich innych zjawisk tłumaczenie to nie wystarcza. Do pierwszego rzędu należą wszakże tylko nieliczne bardzo fakty spirytystyczne. Tłumaczenie takie możliwym jest także tylko dla posiedzeń pociemku, które u nas należały do wyjątków.
W podobny sposob wyswabadza według Torellego Eusapja i swoje nogi, i posługuje się niemi do podnoszenia się stołu. W tym wypadku wznoszenie się mogło być tylko w takim razie pionowym, gdyby Eusapja
Strona:Karol du Prel - Spirytyzm (1908).djvu/152
Ta strona została przepisana.