topioną parafinę, a następnie w wodę. Jeżeli pogrążanie takie powtórzy się kilka razy, to parafina utworzy naokoło ręki pewien rodzaj rękawiczki o pewnej grubości. Podobnie jak ludzka ręka nie może wyśliznąć się z zapiętej rękawiczki, taki zmaterializowana ręka nie mogłaby się wydostać z rękawiczki parafinowej w zwykły sposób, nie rozrywając jej, gdyby nie posiadała zdolności dematerjalizacji. Pozostającą formę napełniamy gipsem i roztapiamy parafinę w kipiącej wodzie. Forma gipsowa ukazuje nam wtedy co do najdrobniejszych szczegółów kształt ręki; rzeźbiarze wszakże nie są w stanie wytłumaczyć sobie powstania tej formy, gdyż niema na niej żadnych szwów.
Znaczenie tego dowodu polega szczególnie na różnicy zachodzącej pomiędzy odlewem z gipsu i ręką medjum. Na pomysł tego dowodu wpadł po raz pierwszy profesor gieologji Denton w 1875 roku; obostrzył on warunki doświadczenia tak dalece, że żądał wkońcu, ażeby forma służąca do odlewu była wytwarzana w zamkniętym pudle. Doświadczenia, których Hartmann zbić nie był w stanie, były w rozmaity spo-
Strona:Karol du Prel - Spirytyzm (1908).djvu/71
Ta strona została przepisana.