Z ważniejszych owych teoretyków przyto-czymy tylko Dra Brunona Schindlera, który wydał dzieło p. t. „Magisches Geistesleben“ w r. 1857, tudzież berneńskiego profesora zoologii, Dra Maksa Perty’ego, autora dzieła: „Der jetzige Spiritualismus und verwandte Erfahrungen der Vergangenheit“ (Współczesny spirytualizm a pokrewne doświadczenia w przeszłości“). Dzieło to wyszło w r. 1877. Schindler tłumaczy zjawiska duchowe na zasadzie biegunowego działania ludzkiego ducha. Perty zaś przypisuje je bądź to istniejącej w nas „sile magicznej,“ bądź też działalności nieznanych nam duchów, czy demonów.
Ostatni pogląd zbliża się do teoryi teozoficznej, która rzeczone zjawiska przypisuje wdaniu się niewidzialnych istot niższego rzędu, t. zw. duchów elementarnych.
Pozatem wielu zwolenników pozyskała teorya okkultyzmu, która jakkolwiek nie wyklucza bezwzględnie istnienia odrębnego świata duchów, to jednak skłonniejszą jest do szukania źródeł zjawisk duchowych w ukrytych w człowieku siłach psychicznych.
Najbardziej jednakowoż rozpowszechnionym jest kierunek kardecyzmu, którego twórcami byli wspomniani już wyżej: Davis
Strona:Karol du Prel - Spirytyzm (1923).djvu/19
Ta strona została przepisana.
