Strona:Karol du Prel - Spirytyzm (1923).djvu/21

 Głównym przedstawicielem kierunku teozoficznego w Niemczech jest Dr. med. Fr. Hartmann, osiadły w Halli, wydawca czasopisma „Lotusblüten.“
 Prócz wymienionych wychodzą czasopisma: „Übersinnliche Welt“, jako organ okkultystów berlińskich, „Metaphysische Rundschau“ (w miejscu dawniejszej „Sphinx“), dalej „Spiritualistische Zeitschrift“ w Kolonii, „Psyche“ w Berlinie, „Wort“ itd.
 Pozostaje nam jeszcze usprawiedliwić się, dlaczego tak obszernie traktowaliśmy właśnie spirytyzm niemiecki w porównaniu z innemi narodowościami. O polskim spirytyzmie bardzo niewiele dałoby się powiedzieć. Mamy jedynie trochę książek, ale o ile nam wiadomo, ani jednego czasopisma w tym kierunku. Natomiast z zagranicznych języków najwięcej obecnie znamy na ogół język niemiecki, przytem bliżej zawsze do Niemiec, niż np. do Francyi, Włoch, lub Anglii. Toteż, nie mając własnej literatury, możemy najłatwiej czerpać z niemieckiej, zapominając o hakatyźmie, który zresztą nie ma nic wspólnego ze spirytyzmem.
 Na zakończenie jeszcze parę słów o niniejszej książeczce du Prela:
 Dziełko to jest pracą głównie polemiczną, i wskutek tego nie może oczywiście kwestyi